Tα ροδάκινα είναι σπουδαία πηγή υδατανθράκων, πρωτεϊνών, διατροφικών ινών, βιταμίνης C και βιταμίνης A. Περιέχουν αρκετή ποσότητα βορίου το οποίο ενισχύει τα επίπεδα οιστρογόνων στις γυναίκες που διανύουν την περίοδο μετά την εμμηνόπαυση. Επιπλέον δραστηριοποιούν τον εγκέφαλο και προλαμβάνουν την πιθανότητα οστεοπόρωσης.Είναι ακόμα γνωστό ότι μειώνουν την πίεση του αίματος,  ÎµÎ½ÏŽ εντάσσοντας τα ροδάκινα στην καθημερινή σας διατροφή καταπολεμάτε θανατηφόρες ασθένειες όπως ο καρκίνος.

Τα ροδάκινα είναι πολύ ευεργετικά για την πέψη λόγω της περιεκτικότητάς τους σε αλκάλια, έτσι μπορείτε να αποχαιρετίσετε όλα τα προβλήματα του στομάχου. Είναι καλή πηγή διατροφικών ινών, το καλύτερο δηλαδή για προβλήματα δυσκοιλιότητας.

Βοηθούν στην πρόληψη των αιμορροΐδων οι οποίες μπορούν να προκαλέσουν μεγάλη ταλαιπωρία αλλά και στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος προλαμβάνοντας πολλές ασθένειες όπως ο έρπης ζωστήρας. Αν έχετε καρδιακά προβλήματα, τα φρούτα αυτά σας βοηθούν να βάλετε τέλος στα στηθάγχη. Επιπλέον είναι πλούσια σε κάλιο, νάτριο και ασβέστιο που κάνουν καλό στην επιδερμίδα και με 88% περιεκτικότητα σε νερό είναι ιδιαίτερα δροσιστικά.

Επίσης είναι ένας καλός τρόπος να καθαρίσετε τα νεφρά και την ουροδόχο κύστη χάρη στις καθαρτικές τους ιδιότητες. Περιέχουν απαραίτητα φυτικά θρεπτικά συστατικά, αντιοξειδωτικά και καροτενοειδή, ενώ η κατανάλωση επαρκούς ποσότητας θα σας τονώσει  ÎºÎ±Î¹ θα σας κάνει πιο δραστήριους.

Η παρουσία καροτενοειδών σημαίνει ότι κάνουν πολύ καλό στα μάτια σας. Η λουτεΐνη και ζεαξανθίνη που βρίσκονται στα ροδάκινα προστατεύουν τα μάτια σας από την ηλιακή ακτινοβολία. Τα προστατεύουν επίσης από άλλες διαταραχές που σχετίζονται με την ηλικία όπως η εκφύλιση ωχράς κηλίδας και ο καταρράκτης. Τα αντιοξειδωτικά σας βοηθούν να καταπολεμήσετε ασθένειες που σχετίζονται με τη γήρανση.

Γιατί το χαρακτηρίζουμε , «φρούτο από την Περσία»;

Oi αρχαίοι Έλληνες, αλλά και οι Ρωμαίοι, χρησιμοποιούσαν σε πολλές περιπτώσεις το μήλο (malum) σαν γενικό όρο για τα οπωρικά, προσθέτοντας ένα προσδιοριστικό επίθετο για να δηλώσουν άλλα φρούτα.

Έτσι, για παράδειγμα, το βερίκοκο το ονόμασαν Αρμενικόν μήλον. Το χρυσό ροδάκινο το είπαν περσικόν μήλον, και η ονομασία έπιασε στα λατινικά, όπως θα δούμε παρακάτω, όχι όμως στα ελληνικά. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Η ροδακινιά είναι ιθαγενής της Κίνας, στα μέρη μας όμως τα ροδάκινα ήρθαν από την Περσία, πιθανότατα με τις εκστρατείες του Αλέξανδρου.

Περσικά μήλα λοιπόν τα ροδάκινα, και όπως πολύ συχνά συμβαίνει το ουσιαστικό έπεσε και ονομάστηκαν σκέτα περσικά. Αλλά και στα λατινικά, malum persicum το είπαν το ροδάκινο κι εκεί το επίθετο ουσιαστικοποιήθηκε και το φρούτο έμεινε να λέγεται persicum, στον πληθυντικό persica. Κι απ’ αυτόν τον πληθυντικό, που θεωρήθηκε ενικός θηλυκού γένους, ονομάστηκε, με τις ανάλογες αλλοιώσεις, το ροδάκινο σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές γλώσσες: peach στα αγγλικά, pêche στα γαλλικά, Pfirsisch στα γερμανικά, pesca στα ιταλικά• κι αν στις παραπάνω λέξεις μόνο ο ετυμολόγος μπορεί να αναγνωρίσει την περσική αρχή, τα ολλανδικά (Perzik) ή τα ρώσικα (πέρσικι) ή μερικές ιταλικές διάλεκτοι (persica) διατηρούν ολοζώντανη την ανάμνηση.

Στα ελληνικά όμως λέμε ροδάκινο, λέξη που δεν έχει σχέση ούτε με τα ρόδα ούτε με την… Κίνα, την πραγματική πατρίδα του καρπού. Όσο κι αν δεν φαίνεται διά γυμνού οφθαλμού, η λέξη είναι δάνειο από τα λατινικά, και μάλιστα από μια συγκεκριμένη ποικιλία ροδάκινα, όψιμα, μεγάλα και  ÏƒÎºÎ»Î·ÏÏŒÏƒÎ±ÏÎºÎ±, που ονομάζονταν duracina (ίσως επειδή καλλιεργούνταν στο Δυρράχιο, αν και αμέσως παρετυμολογήθηκαν από το λατινικό durus, σκληρός), και πέρασαν στα ελληνικά ως δωράκινα ή δοράκινα.

Από τότε ως σήμερα, ροδάκινα λέμε και γράφουμε, επί 1500 ή 1800 χρόνια.

Το ροδάκινο έχει παρουσία στη δημοτική ποίηση, μαζί όμως με άλλα οπωρικά και σε δεύτερη μοίρα, ενώ στη φρασεολογία μας σχεδόν απουσιάζει• δεν υπάρχει καμιά πολύ γνωστή παροιμία ή ιδιωματική φράση με το ροδάκινο, εκτός από την στερεότυπη παρομοίωση για το νεανικό δέρμα ή «το μάγουλο (σαν) ροδάκινο», για φρέσκο, κρουστό, νεανικό μάγουλο.

Ροδάκινα υπάρχουν σε πολλές ποικιλίες, αν και πολλές έχουν εκλείψει, όπως τα λεμονάτα ή οι μαστοί της Αφροδίτης. Ίσως έχουν εκλείψει από την αγορά και οι μαλακοί και νοστιμότατοι γιαρμάδες, όπως διαβάζω σε άρθρο εφημερίδας, πάντως, πολλοί αποκαλούν «γιαρμάδες» όλα αδιακρίτως τα ροδάκινα. Η λέξη γιαρμάς προέρχεται από τα τούρκικα, από το ρήμα yarmak που θα πει σχίζω. Yarma ÅŸeftali είναι λοιπόν στα τούρκικα το ροδάκινο που σχίζεται εύκολα, που ο πυρήνας του αφαιρείται εύκολα, το εκπύρηνο. Το ροδάκινο γενικώς στα τούρκικα είναι ÅŸeftali, κι αν προσέξατε την ομοιότητα με την κυπριακή σεφταλιά, δεν είναι τυχαία, παρόλο που η σεφταλιά δεν περιέχει ροδάκινα!  ÎŒÏ€Ï‰Ï‚ έχει δείξει ο Θ. Μωυσιάδης, η λέξη προέρχεται από το Chef Ali kebab, το κεμπάπ του σεφ Αλή, από κάποιον ονομαστό τουρκοκύπριο μάγειρα, αλλά όταν ο Αλή ξεχάστηκε ήταν εύκολο να συνδεθεί παρετυμολογικά η λέξη με το πανταχού παρόν «σεφταλί», το ροδάκινο.

Στην Άπω Ανατολή, που είναι η γενέθλια γη του, το ροδάκινο θεωρείται ότι συμβολίζει τη μακροζωία, ή ακόμα και την αθανασία, και έχει άφθονες πολιτισμικές αναφορές. Υπάρχουν άλλωστε και κινέζικες ποικιλίες που τώρα τελευταία καταφθάνουν στις ευρωπαϊκές αγορές, όπως τα πλακουτσά ροδάκινα.

Μια και μπήκαμε στην ποίηση, να πω ότι βρίσκω ένα νεανικό ποίημα του Παλαμά, με τίτλο «Αύγουστος».

Μέσ’ από μια ροδακινιά ξανθή

 Î¿ Αύγουστος τις χάρες του σκορπίζει

 Î£Î±Î½ το χλωρό ροδάκινο μυρίζει

 ÏƒÎ±Î½ το χλωρό ροδάκινο ανθεί.